Tijd is een wonderlijk fenomeen. Ongrijpbaar, vluchtig. En naarmate ik ouder word, lijkt het begrip tijd een andere dimensie te krijgen. Als kind vond ik een jaar zo ongeveer gelijk staan aan ‘eeuwig’. Nu kijk ik om en denk ik: waar zijn al die maanden gebleven?

Feit is dat het ‘nu’ voorbij gaat. Onherroepelijk. En wat voorbij is, komt niet meer terug.

Als we het dan toch hebben over tijd: ooit had ik een docente Nederlands die onze smoezen (‘ik had gisteren geen tijd voor m’n huiswerk’) scherp pareerde. ‘Je had wel tijd’, zei ze dan, ‘maar geen prioriteit.’
En zo is het maar net. We hebben allemaal dagelijks 24 uur ter beschikking. Hoe we die uren invullen, is aan ons. Waar geven we prioriteit aan?

Deze week besloot ik de stekker uit mijn Facebook-account te trekken.

Niet omdat ik Facebook niet leuk vind. Niet omdat ik me ineens niet meer interesseer voor de mensen om mij heen. Maar wel omdat ik mezelf die ene vraag stelde: waaraan geef ík prioriteit?
Aan het oeverloos scrollen langs nieuwe updates? Aan het checken van wat anderen zeggen over anderen? Aan het klikken op foto’s van feestende mensen, video’s van schattige puppies en andere berichten die ongetwijfeld interessant/hilarisch/ontroerend/… zijn, maar me weer vijf of tien minuten van m’n werk of andere echt belangrijke bezigheden afhouden?

Die oneindige stroom aan informatie gaf me onrust, merkte ik. En toch bleef ik het doen, tussen de bedrijven van werk, huishouden en andere zaken door: klikken, kijken, lezen. Kostbare tijd, zomaar weg.

Ik wilde het niet meer. Voor mij was er dus maar één optie: rigoureus stoppen.

Dapper, zei iemand. Stoer, zei een ander. Ik zou het eigenlijk ook wel willen, maar ja…, zei een derde.

Is het dapper? Ik weet het niet. Eerlijk gezegd vind ik het niet bepaald voor me pleiten dat een tussenoplossing, zoals minderen, kennelijk niet afdoende is. Ik geef toe: ik heb lang getwijfeld. Cold turkey stoppen, dat doe je toch niet? Dan mis je alles, dan mis je de contacten, dan…

Nee. Ik wil me niet meer laten leiden door de heersende gedachte. Ik wil zélf het heft weer in handen nemen en bewust mijn tijd gebruiken. Selectief. Wat betekent dat ik wel blijf twitteren, want dat is voor m’n werk relevant. Op Instagram blijf ik ook te volgen.

Overigens: bij Facebook is ‘weg’ niet echt weg. Je deactiveert je account en kunt dat op elk gewenst moment ongedaan maken.

Ik ga die extra uitdaging aan. Controleer me gerust.

(Wat ik me afvraag: zijn er mensen die zich hierin herkennen? Ik ben benieuwd!)